Ontdekt door Samuel Hahnemann (10-04-1755 – 02-07-1843) hij was opgeleid tot arts en chemicus. Hij is gestopt met zijn artsenpraktijk rond 1790. Omdat hij vond dat hij niet kon voldoen aan de hoogste en enige roeping van een arts om zieke mensen beter te maken, wat men genezen, ‘helen’ noemt.
Hij vond dat de geneeskunst toen meer slechts dan goeds verrichtte door zich routinematig bezig te houden met aderlaten en het frequent voorschrijven van een giftige doses van middelen als arsenicum, kwik en andere vaak schadelijke stoffen en praktijken die in die tijd in de medische wereld in zwang waren.
Hij hield zich, na gestopt te zijn als arts, zich onder andere bezig met het vertalen van farmaceutische werken.
Hierin vond hij bij een beschrijving van kinabast een opmerking van de schrijver dat de bittere en samentrekkende eigenschappen van kinabast, waarin kinine zit, als reden genoemd kan worden voor de doeltreffendheid van de behandeling van malaria met kinabast. Hahnemann begon met het uitproberen van kinabast in kleine doses op zijn eigen lichaam.
Na verloop van tijd vertoonde hij symptomen die heel sterk aan malaria deden denken.
Hahnemann vroeg zich daarop af of het genezende vermogen van kinabast voortvloeide uit het gegeven dat het middel symptomen kon opwekken die heel sterk op die van de ziekte zelf leken.
Vervolgens begon hij zich te verdiepen in de vergiftigingsverschijnselen van de toen gebruikte middelen als arsenicum, belladonna, kwik en zilvernitraat.
Hij testte deze stoffen op zichzelf en anderen en kwam tot de bevinding dat deze ‘medicijnen’ bij een overdosis bij gezonde mensen symptomen veroorzaakten die leken op die van de ziekte die men ermee bestreed.
In kleine doses konden deze stoffen het organisme stimuleren tot genezing van de kwaal die ze zelf in overdoses veroorzaken. Dit ontdekte hij bij een patiënt die malaria had en beter werd na toediening van verdunde kinabast.
De Homeopathie was geboren, rond 1795 ontdekte hij deze belangrijke natuurwet: een stof die bepaalde verschijnselen kan opwekken, is ook in staat diezelfde verschijnselen te genezen.
Deze ontdekking heeft Hahnemann in een wet neergeschreven: Similia Similibur Curentur: het gelijke met het gelijkende genezen. Deze wet is het basisprincipe van de Homeopathie.
Met Homeopathie wordt het probleem van binnenuit naar buiten opgelost door gebruik te maken van het zelfhersteld vermogen van het lichaam en niet door, bijvoorbeeld met zalfjes of andere medicijnen, het probleem van ‘ buitenaf ’ te onderdrukken, en of te vergiftigen.
Doordat u met het Homeopathische geneesmiddel een energetische prikkel geeft aan uw levenskracht ( uw zelf – herstellend -vermogen) èn uw levenskracht tegenovergesteld reageert op deze prikkel met een gezondheidsbevorderende re-actie in het lichaam.
B.v. u stoot uw hoofd dat is de prikkel, de actie, en uw levenskracht (zelf – herstellend – vermogen) re-ageerd tegen deze prikkel, de re-actie van uw lichaam. Er ontstaat geen deuk maar het tegenovergestelde er ontstaat een bult. Hoe harder de prikkel, hoe harder dat u uw hoofd stoot, hoe meer re-actie er komt vanuit uw eigen lichaam en hoe groter de bult.
Ons zelf – herstellend – vermogen heeft al gereageerd, vanuit zichzelf zonder onze bemoeienis. Zo ook reageert dit zelf- herstellend –vermogen op een gewone snee in onze huid, onze binnenkant stroomt naar buiten, ons eigen bloed vloeit en hiermee is al meteen een eerste begin gemaakt om te helen als reactie op de snee in de huid, hetgeen de actie is geweest.
Hoe meer het homeopathische geneesmiddel (de actie) lijkt op uw eigen klacht, hoe beter de re-actie is op dit middel en met deze eigen re-actie van binnenuit is er een begin gemaakt van uw genezing.
Voor meer uitleg zie ‘Wat is homeopathie eigenlijk?’